Балада пра Цмока

Балада пра Цмока — знакамітая легенда пра перамогу Юр'я (Святога Юр'я) над цмокам, якая з'яўляецца самым гераічным эпізодам у міфалогіі і гісторыі. Мы аднавілі беларускі народны варыянт балады, вядомай як "Даўным-даўно тое было". Спрадвечная тэма барацьбы цемры і святла, супрацьстаяння старога і новага, пра адвагу, сілу, мужнасць і веру. Словы і музыка народныя. Аранжыроўка - Стары Ольса.

Даўным-даўно тое было
Кругом зямлі мора лягло
А ў моры тым жыў люты Цмок
Штодня збіраў з людзей аброк
Было Цмоку ўдзень аброку
Па асміне па чалавеку
І давалі штодзень аброку
Штодзень аброку па чалавеку

Прыйшла чарга і да караля
Абы сам ідзі абы жонку шлі
Як я сам пайду войска згіне
А жонку пашлю не з кім жыць будзе
Я сам не пайду жаны не пушчу
А я вышлю слічну панну
А я вышлю слічну панну
Слічну панну сваю цурку

Скідай дачка чорна плацце
Надзявай дачка бела плацце
А па беленькай кашулечцы
Падперажы пояс кованы
Шаты надзявай дарагія
Боты абувай залатыя
Ідзі к мору мору сіняму
Ідзі к Цмоку на сняданне

Жалобным ды сукном
Усю вуліцу ды сцеле
Срэбрам золатам усю вуліцу
Срэбрам золатам высцілае
Панна ішла Юр’я маліла
Юр’я маліла яго прасіла
Чытаючы спяваючы
Усё Юр’я памінаючы

Панна к мору падступае
З мора чорны Цмок выплывае
З пашчы агонь выкідае
А із вачэй іскры сыплюцца
У яго з наздрэй усё полымя
У яго з вушэй сівы дым клубом
Сіне мора ды хвалюецца
Каралеўнай Цмок ды любуецца
Каралеўначка спужалася
За белкамень схавалася

Аж скуль узяўся ды сам Юр’я
Пагнаў у мора свайго каня
Як ударыў конь ды капытом
А Юр’я сваім кап’ём
Прабіў Цмока злотым кап’ём
Рассек Цмока вострым мячом
Закідай ланцуг Цмоку на рагі
Ды вядзі Цмока па ўсяму свету
Закідай ланцуг Цмоку на рагі
Ды вядзі Цмока па ўсяму свету
Закідай ланцуг Цмоку на рагі
Ды вядзі Цмока па ўсяму свету